Eskişehir’li Reyhan ve Zehra Yavaş çifti yaklaşık iki buçuk aydır çocuklarının hayatta kalması için canla başla savaşıyorlar. En büyük savaşı da devamlı gözleri önünde olan çocukları Toprak’a yemek yedirmeyerek veriyorlar. Ne acıdır!

Tabii, bu savaşı sadece ikisi vermiyor. Yanında öylesine güçlü bir gönüllü ordusu var ki, inanıyorum taşı sıksa suyunu çıkarır. Bu birlikteliği Eskişehir’in yoldan geçen vatandaşına da duyurmuş durumdalar. Bir evlat için kapı kapı dolaşıp bağış istemekten bile erinmeyen ve yorulmayan halleri eski günlerdeki dayanışma ruhunu bize hatırlatıyor.

Yapılmayan hiç bir şey kalmadı.

Kermesler,

Konserler,

Kahvaltı organizasyonları,

Yemekli organizasyonlar,

Canlı yayınlar,

Televizyon yayınları,

Tiyatrolar,

Bilboardlar,

Tramvaylarda görsellerin dönmesi,

El ilanları,

Daha neler neler..

Ama hala %49 dayız.

Bu kadar kenetlenmişken kampanya neden hala %49 da, anlam verilemiyor.

Ülkemizde yaklaşık 114 tane SMA hastası bebeğimiz var.

Bunlardan birisi ORDU’daydı, SAĞLIĞINA KAVUŞTU!

Biri KONYA’daydı, SAĞLIĞINA KAVUŞTU!

ALANYA’daydı, SAĞLIĞINA KAVUŞTU!

GİRESUN’daydı, SAĞLIĞINA KAVUŞTU!

Biz niye yapamıyoruz. Organize sanayi bölgesi ile fabrikaları, ticaret erbapları ile övündüğümüz ESKİŞEHİR, neden bunu yapamıyor.

Destek olacağız deyip, acaba gözümüzü mü kapatıyoruz?

Nerede hatamız? Hemen düzeltelim.

Sorun devlette mi? Yoksa, hükümette mi? Hükümetin, bu hastalığın tedavisini zaten gerçekleştiriyoruz YALANINA hiç girmeyeceğim zaten.

Yapmayın!

Ortak olarak yaşadığımız Eskişehir’imizde, bir çocuğu 21. Yüzyılda parasızlık yüzünden tedavisiz bıraktık dedirtmeye yüzümüz olacak mı?

Hala geç değil, gelin ÇOCUĞUMUZA SAHİP ÇIKALIM!

Kampanyasına bir SMS ile ya da sembolik 1 Fidan ile bizde destek olalım.