Lütfen herhangi bir sorun olduğunda oksijen maskesini önce kendiniz takınız! Ebeveyn olmak pek çok sorumluluğu beraberinde getirmektedir. Dünyaya getirdiğimiz minik canlının her şeyin en iyisine sahip olması için canla başla çalışırız. Yemez yediririz, giymez giydiririz. Saçımızı adeta süpürge ederiz. İlk başlarda çok fazla verilen sevgi, ilgi ve alaka zamanla bizi yormaya başlar. Çünkü dengeler alt üst olmuştur. Kendimizi dinlemeyi, nefes almayı, kendimize vakit ayırmayı unutmuşuzdur. Her şeye yetmeye ve yetişmeye çalışmak ancak doğal olarak bir türlü yetememek bizlerde ebeveyn olarak hem öfke hem yetersizlik duygusuna sebep olur. Bu da beraberinde ‘iyi bir ebeveyn değilim’ kognisyonu ve olumsuz duygularla beraber vicdan azabını getirerek tükenmişliğe doğru yolculuğumuz başlar. İşte tam bu noktada sorunlar baş göstermeye başlar. Ebeveyn-çocuk ilişkisi zarar görmeye yüz tutar. Çünkü artık ebeveyn tükenmiş ve çaresizdir. Oysa ebeveyn olmak demek tamamen kendimizden vazgeçmek demek değildir. Aksine kendine verdiği değer ve gösterdiği saygı ile çocuğun gözündeki imajını belirler anne ve babalar. Gün içerisinde durup kendilerine zaman ayırmalı, rahatlayacağı ve kendisine iyi gelecek anlar yaratmalıdırlar. Ebeveynler birlerine destek olmalı ve gereken yardımı gerek çevrelerinden gerek eşler olarak birbirlerinden talep edebilmelidirler. İyi bir ebeveyn olmak sonsuz verici olmak ve kendinden vazgeçmek değildir. Unutmamalı ki sağlıklı ruh durumuna sahip anne ve babalar sağlıklı çocuklar yetiştirebilirler. O yüzden; Oksijen maskesini önce kendinize takınız!