Kadın Dayanışma Komiteleri bugün Anadolu Üniversitesi'nde İkbal ve Ayşenur’un canice öldürülmelerinin birinci yıldönümünde bir araya geldi.
Kadın Dayanışma Komiteleri adına Şevval Eroğlu tarafından yapılan açıklamada, İkbal ve Ayşenur’un canice öldürülmelerinin birinci yıldönümünde bir araya gelindiği, anmanın artık yeterli olmadığı vurgulanarak faillerin ve sisteme göz yumanların hesap vermesi gerektiği belirtildi. Açıklamada, kadın cinayetlerinin bireysel değil yapısal bir sorun olduğu, mevcut düzenin ve politikaların bu şiddeti beslediği ifade edildi.
Eroğlu, konuşmasında geçen yıl 4 Ekim’de önce Ayşenur ardından İkbal’in aynı kişi tarafından üç saat arayla öldürüldüğünü hatırlatarak, “İlk cinayeti işledikten sonra katil Semih Çelik polisi arayarak cinayeti işlediği konumu ihbar etti ve elini kolunu sallayarak ikinci cinayeti işlemeye gitti. Şimdi soruyorum size dostlar aradan geçen üç saatte kendini ihbar etmiş bir katili bulmayıp İkbal’in de öldürülmesine zemin hazırlayanlar bu cinayetin ortağı değil midir?” diye konuştu.
Açıklamada ayrıca son bir yılda yaşanan benzer şiddet olaylarına dikkat çekildi: Boğaziçi Üniversitesi kampüsündeki 15 yaşındaki bir çalışanın ruhsatsız silahla hayatını kaybetmesi, Mersin’de yine ruhsatsız silahla bir gencin öldürülmesi ve Ankara’da 14 yaşındaki Hiranur Şimşek’in pompalı tüfekle vurulması örnekleri sıralandı.
“SİZ HESAP VERME KORKUSUYLA KAÇACAK DELİK ARACAKSINIZ”
Şevval Eroğlu, failin yanında, kadın cinayetlerini ve şiddeti besleyen aktörleri de sorumlu tutarak şu ifadelere yer verdi:
“İkbal ve Ayşenur’un katili kendini de öldürdü diye soruşturmada takipsizlik kararı verildi. Kimse başka sorumlu aramadı. Katil Semih Çelik’e bu cinayetlerde yardım eden kimse yoktu denildi. Yani katil öldü dava düştü. Öyle mi? Çok beklersiniz! Biz sayalım kadın katillerinin yardımcılarını size: İçinde yaşadığımız bu çete düzenini besleyenler, dinci gericiliği palazlandıranlar, ruhsatsız silahlarla mücadele etmeyenler, elektronik kelepçeye rağmen, uzaklaştırma kararına rağmen kadınları korumayanlar, hiç utanmadan kadınlar kapıyı açtıkları için ölüyor diyenler… işte bunlar tüm kadın cinayetlerinin başat sorumlularıdır. İşte tek tek hesap soracaklarımız bunlardır dostlar.
Artık cenaze kaldırmak, anma yapmak istemiyoruz diyen tüm kadınlara sesleniyoruz: Yas tutmayacak, sessiz anmalar ve taziyelerle yetinmeyeceğiz!
Bugüne kadar bize geride kalmak öğretildi, yalnızlaşmamız beklendi. Yok öyle yağma. Mücadelemizin rengi bu memleketin her noktasından görülecek, sesimiz memleketin her köşesinde, kampüslerse, sınıflarda, meydanlarda yankılanacak!
Genç kadınlara reva gördüğünüz yalnızlığı ve korku atmosferini kıracağız. Biz ölmek korkusuyla yaşamayacağız, siz hesap verme korkusuyla kaçacak delik arayacaksınız. Her gün öldüğümüz bu düzeni başınıza yıkacağız.
Yaşam alanlarımıza, okulda, iş yerinde, sokakta yani tüm toplumsal alanda var olmamıza yönelik tehdidin bertaraf edilmesi ancak bizim örgütlü şekilde ses yükseltmemize bağlıdır. Bu yüzden gelin bizi yenebileceğini sananlara hep birlikte kimin yenileceğini gösterelim! Gelin bu düzeni asalakların, kanımızı emenlerin başına yıkalım. Yalnız, çaresiz değiliz. Bu köhne ve gerici düzen karşısındaki karamsarlığı umut ve heyecana dönüştürelim. Karanlığa karşı aydınlık yarınları hep beraber kuralım. Dinci gericiliğe karşı laikliği, sömürüye karşı emeğimizi, ayrımcılığa karşı eşitliği hep beraber yükseltelim. Gelin, hep birlikte Kadın Dayanışma Komiteleri’nde mücadele edelim.”
