Yazı: Ali Ramazan Çınar

GÜNYÜZÜ ADININ KAYNAĞI

İlçemizde cevizin bol ve toprağın ceviz ağacına elverişli olması nedeni ile Günyüzü’nün eski adı Kozağacı’dır. Geçmiş dönemlerde; belediyelerimiz ve şahıslarca yapılan ağaçlandırma çalışmalarında çok yüksek oranda ceviz fidanı dikildiği ve bu fidanlarında gelişmeye başlandığı görülmektedir.

TARİHİ VE COĞRAFİ KONUMU

“Bilecik Kadısına ve Sivrihisar Kadısına hüküm ki Büyük Babamız Sultan Osman tarafından Büyük Anamız Malhatun’a yaşmaklık olarak verilen ve Malhatun tarafından da hasılatı ayende ve revendeye (gelen ve gidene) vakfedilen Kozağacı Köyü’nün mamur olmasını ferman ederim.” (Padişah 2. Selim’in fermanı) Günyüzü’ne ilk gelenler Kılavuzoğulları, Telatinoğulları, Beyazıtoğulları, Sarıoğulları ve Durmuşoğulları’dır. Günyüzü, Milli Mücadele yıllarında kanların döküldüğü, Sakarya Nehri’nin kızıla boyandığı, Sakarya Meydan Muharebesinin yapıldığı bölgedir ve yöremizde o günleri hatırlatan birçok tarihi kalıntıya rastlanmaktadır.

1990’DA İLÇE OLDU

1972 tarihinde Belediye Teşkilatı kurulmuş, 20 Mayıs 1990 tarihli 3644 sayılı kanunla Sivrihisar İlçesinden ayrılarak müstakil ilçe olmuştur. İlçeye bağlı iki kasaba (Kayakent ve Gümüşkonak ) mahalle statüsüne dönüşmesi ile 16 köy ve 3 adet yayla bulunmaktadır. Günyüzü ilçesi bağlı bulunduğu Eskişehir iline 135 km. Başkent Ankara’ya 118 km. uzaklıkta olan bir ilçedir. Günyüzü’nün son nüfus sayımında kesin sonuçlarına göre; 2019 Yılında 5 bin 671 kişi olan nüfus son yapılan 2021 yılı sayımlarında 5 bin 455 olarak belirlenmiştir. Arazi azlığı ve iş imkanlarının yetersizliği nedenleri ile tüm ilçelerde olduğu gibi nüfus genelde Eskişehir ve Ankara’ya göç etmiştir. Eskişehir’de yaklaşık 35 bin Günyüzü kökenli vatandaşı bulunmaktadır. Sulama için iki su göleti bulunmaktadır. Bu göletlerden eski olanın çevresi Belediye tarafından ağaçlandırılmış ve ilçe halkımız ile gelen misafirlerimizin mesire eğlence yeri haline gelmiştir. Ayrıca; bu gölette balık üretimi de yapılmaktadır.

KENDİNE ÖZGÜ BİR İKLİME SAHİPTİR

Günyüzü bölgesi kendine özgü bir iklime sahiptir. Karasal iklimin hâkim olduğu bölgede yıllık sıcaklık ortalaması 20 derecedir. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlı geçer. Günyüzü’nün iklimini yağışlar bakımından incelediğimizde; kışın kar ve yağmur şeklindedir.

GEÇİM KAYNAKLARI

Tarım: İç Anadolu’da kırsal kesimde yaşayan halkın yüzde 90’ı tarım ile geçimini idâme ettirmektedir. Tarım aletlerinin toplumsal hayata hızla girmesi geniş ailelerin genç nüfusun ise; iş bulmak amacıyla şehirlere göçe neden olmuştur. Günyüzü ve çevresinde genellikle kuru tarım, sulanabilen yerlerde ise sulu tarım yapılmaktadır. Genellikle Sakarya Nehri’nin geçtiği yerler ve ya kuyudan su çıkarılmak vasıtasıyla topraklar sulanır. Bu toprakların verimi yüksek olup, alım ve satımı kolaydır. Günyüzü ve çevresinde, meyve ve sebze yetiştiriciliği gelişmemiştir. Herkes kendine yetecek kadar meyve ve sebze yetiştirir. Bağlarda ise üzüm, kavun, karpuz yetiştirilir. Özellikle Gecek Köyü’nün siyah üzümü ve kışlık kavunu herkesçe bilinmekte ancak şimdi genç nüfusun kalmaması ve bağların vahşi hayvanlardan korunamamasından dolayı pazarlanacak üzüm yetiştirilememektedir.

Hayvancılık: Hayvancılıkta esas olarak koyun ve inek yetiştiriciliği yapılır. Kurulan büyükbaş hayvan kooperatifi ile birçok aile, ek gelir elde etme imkanı bulmuştur.