Hüdavendigar Salnamesi’nin Emirdağ ile ilgili bölümlerinde önemli bilgiler verilmektedir. 1893 yılı bilgilerinde Aziziye (Emirdağ), Karahisar’a 12, Eskişehir’e 18, Bursa’ya (Eskişehir üzerinden) 48 saat uzaklıktadır. 1907 yılında ise Aziziye, Karahisar’a 18, Bursa’ya 76 saat mesafede uzaklıkta olduğu ve Aziziye’nin, Eskişehir ve Karahisar’a bir şose ile bağlı bulunduğu ifade edilmiştir. Emirdağ halkı ürettiği malı deve ve arabalarla Dinar istasyonuna, oradan İzmir’e, Eskişehir, Küplü, Bilecik, Bursa istikametine karayoluyla ulaştırılırdı. Haziran 1892’de Anadolu-Bağdat Demiryolu Hattı’nın Eskişehir’e ulaşması, Emirdağ’ın mevcut olan ticaret bağlantısının Eskişehir’e daha da yoğunlaşmasını sağlamıştır. Buna bağlı olarak Eskişehir Sancağı, 1915’ten başlayarak Emirdağ’ın Eskişehir’e bağlanması konusunda İstanbul nezdinde girişimde bulunmuştur. Bu durum, Eskişehir ve Afyon arasında büyük tartışmalara sebep olmuştur. Her iki sancak da Emirdağ’ın yol ve ticaret konumlarının kendileri lehine olduğunu yazışmalarla belirtmişlerdir. Afyon Mutasarrıflığı, Emirdağ’ın Eskişehir istasyonu yerine, kazaya beş saat mesafede bulunan Çay istasyonunu kullanılmasının daha uygun olacağını ifade etmiştir. 

ESKİŞEHİR-EMİRDAĞ ARASINA BİR DEKOVİL HATTI

1928 yılında Emirdağ Ticaret Odası, Eskişehir-Emirdağ arasına bir dekovil hattı kurulmasını istemiş, bu konunun ısrarlı takipçisi olmuştur. Faruk Şükrü, İktisadi Yollar başlıklı yazısında (Eskişehir’de Sakarya, 20 Şubat 1928) Eskişehir-Emirdağ arasındaki şosenin yapılmasının olumlu neticeler doğmasına vesile olacağını belirtmiştir. Eskişehir Ticaret Odası tarafından yayımlanan Kongre Ticaret Encümeni’nin Raporu’nda “Eskişehir’den Aziziye’ye kadar temdid edilecek bir dekovil hattı az zamanda Aziziye ve Çifteler mıntıkasını ihya edeceği gibi bu kaza ve nahiye mıntıkaları ziraatçılık nokta-ı nazardan da bütün Anadolu’ya numune olacaktır” denilir. Bu raporda, dekovil hattının kısa sürede inşa edilememesi halinde, iki yer arasındaki şose yapımının hızlandırılması gerektiği belirtilmişti. Bu raporda, yine Emirdağ Ticaret Odası’nın teklifi olan dekovil hattının kurulması, şosenin bir an önce inşa edilmesi istenmektedir. Söz konusu yolların hizmete açılmasının tarım alanında bütün Anadolu’ya örnek olacağı yazılmıştır.

EN ÖNEMLİ GÜNDEM MADDESİ EMİRDAĞ’IN ESKİŞEHİR’E BAĞLANMASI
Eskişehir Sancağı Genel Meclisi, yol konusuna o kadar bilimsel yaklaşmaktadır ki, Eskişehir şimendiferinin; Çifteler, Aziziye, Bolvadin ve Akşehir’den Konya’ya ulaşmasının faydalar sağlayacağı yazılarak, Bayındırlık Bakanlığı nezdinde girişimde bulunulmuş, mühendisler tarafından tetkikler yapılmıştır. Yine 1916’da Emirdağ üzerinden Konya’ya ulaşacak karayolunun hem iktisadi hem de askeri açıdan yararlı olacağı düşünülmüştür. Mudanya’dan başlayıp Yenişehir ve Bilecik’e kadar gelen yolun Eskişehir üzerinden Emirdağ’a oradan da Konya’ya ulaşması istenmiştir. 
Eskişehir ve Emirdağ kurumlarının ortak tasarıları düşünce aşamasında kalmıştır. 1915’ten başlayarak 1916 ve 1917 yıllarında Eskişehir Sancağı Genel Meclisi’nin en önemli gündem maddesi olan Emirdağ’ın Eskişehir’e bağlanması, Eskişehir-Emirdağ Dekovil Hattı ve şose yapımı konuları sonraki zamanlarda da sıcaklığını devam ettirmiştir. 
Emirdağ’ın Eskişehir’e bağlanması için Afyon ve Eskişehir Sancaklarından oluşan bir Karma Komisyon kurulması karar altına alınmış ise de sonuca varılamamıştır. Bunda söz konusu yıllarda ülkenin zor zamanları, Afyon Sancağının işi yavaştan alması etkili olmuştur.