Dahiliye Nezareti İdare-i Umumiye Dahiliye Müdüriyeti 1916’da Karahisar-ı Sahip Sancağı’na başvurarak bu konuda Karahisar-ı Sahip Mutasarrıflığı’nın görüşlerini sorar. Karahisar-ı Sahip Mutasarrıflığı gönderdiği 1916 tarihli yazıda talebi yerinde bulmaz.

Sultan Abdülaziz’e atfen Aziziye ismini alan Emirdağ, 1932 yılında güneyindeki dağlardan esinlenilerek ‘Emirdağ’ olur. Aziziye Kazası… 1898 tarihli Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi’nde Aziziye Kazası hakkında “Aziziye Kazası şimalen Kütahya Sancağı, Şarken Ankara Vilayeti, cenuben Bolvadin ve garben Nefsi Karahisar kazalarıyla muhat ve mahduddur” denilir. Yine “Aziziye Kasabası merkez kaza olup Karahisar’a 12 saat mesafede ve ciheti şarkiyede kain olup 288 hane, dört han, bir hamam, yedi kahvehane, dört fırın ve 80 dükkan vardır. Kasabanın havası mutedildir. Mai Cariyyesi menel kadim mefkud olup şu kadar ki müteaddid karyelerle ve mevsimi seyfde kasaba kenarından üç dört ay kadar cereyan etmekte olan bir su ile defi ihtiyaç idilmekdedir. Kasabanın binaları basık ve birer kat olup üstleri toprakla örtülüdür. Eskişehir ve Karahisar’a bir şose ile merbuttur” ifadeleri de yer alır. 1906 tarihli Hüdavendigar Vilayeti Salnamesi’nde de “Aziziye Kazası şarken Ankara Vilayeti, garben Karahisar-ı Sahib, şimalen Eskişehir ve cenuben Bolvadin Kazaları ile mahduddur. Kazai mezkur merkeze merbut 48 karye vardır. Aziziye Kazası merkezi kaza olub Bursa’ya 76 ve Karahisar’a 18 saat ba’de mesafede ve vilayetin ciheti şarkiyesinde kaindir. 1870 nüfusu takriben 288 hane ile dört han, bir hamam, yedi kahvehane, dört fırın, 80 dükkan vardır” denilmektedir. Karahisâr-ı Sâhip Sancağı 29 Kasım 1914 tarihinde müstakil liva haline getirilmiştir ve 1915 yılında Bursa Vilayetinden ayrılarak müstakil mutasarrıflık olmuştur. 1918’de Hüdavendigar Vilayeti’nden ayrılarak bağımsız il olan Afyonkarahisar’a Bolvadin, Sandıklı ve Aziziye bağlanmıştır. 1922 yılında Karahisâr-ı Sâhib Vilayet merkezi ve 1924 idari taksimatından itibaren de Afyonkarahisar il merkezi olmuştur. Eskişehir'in 4 Nisan 1915'te, Kütahya Sancağı'na bağlı bir kaza olmaktan çıkarılıp, müstakil bir liva (sancak) haline getirilmesinden sonra, Aziziye ve Söğüt kazaları 24 Aralık 1915’te Dahiliye Nezareti'ne bir dilekçe vererek, Eskişehir'e bağlanmak istediklerini belirtirler. Eskişehir Sancağı Meclis-i Umumisi 1916 yılının başlarında Aziziye Kazası’nın Eskişehir'e bağlanması için karar alır ve Dahiliye Nezareti'ne başvuruda bulunur. 
Dahiliye Nezareti İdare-i Umumiye Dahiliye Müdüriyeti bu durumu 6 Mayıs 1916'da Karahisar-ı Sahip Sancağı'na bir yazıyla başvurarak bu konuda Karahisar-ı Sahip Mutasarrıflığı’nın görüşlerini sorar. Karahisar-ı Sahip Mutasarrıflığı gönderdiği 31 Mayıs 1916 tarihli yazıda talebi yerinde bulmaz. İdare-i Umumiye-i Dahiliye Müdüriyeti 7 Haziran 1916'da Eskişehir ve Karahisar-ı Sahip Mutasarrıflıklarına gönderdiği yazıda, konunun bir neticeye ulaştırılması için iki sancağın Meclis-i Umumiyelerince belirlenecek üyelerden oluşacak karma bir komisyonun kurulmasını ister ama bu yönde somut bir adım atılmaz. 
Eskişehir Sancağı Meclis-i Umumisi, 20 Ocak 1917 tarihli toplantısında konuyu tekrar ele alarak Karahisar-ı Sahip Mutasarrıfının itirazlarını ve öne sürülen argümanlarla çürütülmeye çalışılır. Ama bütün çabalarına rağmen bir sonuca ulaşılamaz. 1929 yılında Aziziye (Emirdağ) Kazası’nın nahiyesi Bayat; Bolvadin Kazası’nın nahiyeleri Çay ve İshaklı; Dinar Kazası’nın nahiyesi Dazkırı’dır. Sandıklı Kazası’nın ise nahiyesi yoktur. 
Aziziye Kazası’nın adı 1 Temmuz 1931 tarihinden itibaren Emirdağı olarak değiştirilmiştir. 1933 yılında Emirdağı Kazası’nın nahiyeleri Bayat ve Davulgadır. 1948 yılı idari taksimatına göre Emirdağ İlçesinin Merkez (32), Bayat (21), Davulga (21), Ümraniye (Batık) 22 köyü vardır. Şuhut 1946’da, Sincanlı 1953’te, Çay ve Sultandağı 1 Nisan 1958’de, İhsaniye ve Dazkırı 1959’da, Başmakçı 1987’de; Hocalar, Kızılören ve İscehisar 1990’da; Çobanlar ve Evciler ise 1991’de kaza olmuşlardır.